Wołomin Śww. App. Piotra i Pawła
Parafia prawosławna śww. App. Piotra i Pawła w Wołominie
Parafia prawosławna świętych Apostołów Piotra i Pawła w Wołominie istnieje od 1930 roku. Kaplica mieściła się na poddaszu piętrowego, drewnianego domu prawosławnej rodziny A. M. Michalczonka (Białorusin z Wileńszczyzny), przy ulicy Tramwajowej 5 w Wołominie. Obecnie jest to ulica Józefa Piłsudskiego. Budynek istnieje do dnia dzisiejszego.
Uroczyste poświęcenie świątyni odbyło się w dniu 29 czerwca 1930 roku. Pierwszym proboszczem parafii był ks. Borys Sobolewski. Starostą cerkiewnym i dyrygentem chóru był pan Eugeniusz Łukarżewski. Parafię swoją obecnością zaszczycał wówczas ks. protobrezbiter Terencjusz Teodorowicz.
W drugiej połowie 1930 roku proboszczem parafii był ks. hieromnich Atanazy (Martos), późniejszy arcybiskup Buenos Aires. Funkcję proboszcza parafii pełnił on do 1932 roku, a następnie został przeniesiony do Turkowicz na Chełmszczyźnie. Zmarł w 1983 roku w Buenos Aires.
Od 1932 roku w parafii był powołany Komitet Opiekuńczy Kaplicy Prawosławnej śww. App. Piotra i Pawła w Wołominie.
W dzień święta parafialnego, 29 czerwca 1932 i 1934 roku Świętą Liturgię celebrował Ekscelencja Najprzewielebniejszy Szymon Biskup Lubelski. W parafialnych uroczystościach brało wówczas udział ponad 80 osób. W 1932 roku chórem cerkiewnym dyrygował S. F. Siereda. Od 1934 roku dyrygentem był Konstanty Smolski, syn ks. prot. Mikołaja Smolskiego. Nauczycielem religii w Powszechnej Szkole w Wołominie w 1934 roku był ks. Jan Kusznier. Na religię uczęszczało siedemnaścioro dzieci.
W dniu 7 kwietnia 1935 roku odbyło się uroczyste położenie kamienia węgielnego pod budowę nowej cerkwi, położonej przy ulicy Kanałowej (róg Lipieńskiej) w Wołominie. W dniu święta parafialnego, 29 czerwca 1938 roku, odbyło się wyświęcenie nowo wybudowanej świątyni, usytuowanej na parterze domu parafialnego. Uroczystego poświęcenia cerkwi i pomieszczeń domu parafialnego dokonał Jego Ekscelencja Najprzewielebniejszy Biskup Szymon.
Od 1938 roku proboszczem parafii został ks. Mikołaj Smolski, który mieszkał w pobliżu świątyni przy ul. Norwida. Parafię liczącą ponad 100 osób ks. Smolski obsługiwał do marca 1945 roku. Bardzo prawdopodobnym jest, iż ks. Smolski był proboszczem parafii w Wołominie do 1950 roku.
Podczas II wojny światowej budynek cerkwi został bardzo poważnie uszkodzony, w szczególności pomieszczenia domu parafialnego. Po przeprowadzeniu remontu zamieszkał w nim p. Michał Harasimowicz z rodziną (wyznania rzymskokatolickiego).
Po II wojnie światowej ilość wiernych parafii znacznie spadła. Parafie obsługiwał kler z Katedry św. Marii Magdaleny w Warszawie. W 1958 roku, w dniu święta parafialnego, Świętą Liturgię świętą sprawował ks. prot. Antoni Tatiewski.
Od 19 października 1958 roku, dekretem Jego Eminencji, Wielce Błogosławionego Makarego, Metropolity Warszawskiego i całej Polski, proboszczem parafii został ks. Włodzimierz Kuprjanowicz. Do tego czasu ks. Włodzimierz był proboszczem parafii św. Aleksandry w Stanisławowie koło Modlina.
Nabożeństwa w wołomińskiej cerkwi odbywały się w pierwszą niedzielę miesiąca.
Bardzo trudne ciężkie warunki mieszkaniowe i materialne w parafii św. Aleksandry zmusiły ks. Włodzimierza Kuprjanowicza i jego małżonkę do podjęcia pracy w Warszawie. Ks. Włodzimierz podjął pracę w Archiwum Metropolitalnym, a później w Archiwum Państwowym. Wypadek i utrata oka zmusiły go do przejścia na rentę inwalidzką. Jednak sytuacja ta i warunki, w jakich mieszkał z żoną i dwójką małych dzieci, wzmogły starania o odzyskanie pomieszczeń parafialnych w Wołominie. Lokator p. M. Harasimowicz wyraził zgodę na opuszczenie lokalu w domu parafialnym, ale pod warunkiem zwrotu poniesionych kosztów remontu lokalu po II wojnie światowej. Z wielkim trudem z różnych źródeł zebrano żądaną kwotę w wysokości 25.000 zł., którą wypłacono w dwóch ratach.
W związku z tym, że parafia w Wołominie była nieliczna, a wiernymi były głównie osoby starsze, nabożeństwa odbywały się w pierwszą niedzielę każdego miesiąca. W pozostałe niedziele i święta proboszcz obsługiwał nadal parafię św. Aleksandry w Stanisławowie.
W latach 50-tych zostało odnowione wnętrze świątyni. Koszt remontu został pokryty ze składek wiernych. Został rozebrany zdewastowany płot drewniany z 1933 roku okalający posesję. Zamontowano ogrodzenie: metalowe słupki i siatkę z bramą wjazdową od ul. Sportowej i wejściem głównym od ulicy Kanałowej. Piece węglowe zastąpiono ogrzewaniem akumulacyjnym. Dwie ostatnie inwestycje sfinansowała parafia św. Marii Magdaleny w Warszawie.
Od 1965 roku ks. Włodzimierz Kuprjanowicz, proboszcz parafii w Wołominie, został kapelanem misyjnym na całą Polskę.
Ilość wiernych w parafii w Wołominie stopniowo malała. Odchodzili ostatni budowniczowie tej parafii.
Pan Bóg nie opuścił jednak tego świętego miejsca. Dzięki Miłosierdziu Bożemu w latach 70-tych przybyła jedna parafianka z Lidzbarka Warmińskiego i dwie rodziny z terenu Białostocczyzny. Wówczas proboszcz zorganizował punkt katechetyczny dla czwórki dzieci. W latach 80-tych przybyły następne dwie rodziny z Białostocczyzny.
Usilne starania proboszcza i przychylność Zarządu Cmentarza parafii św. Jana Klimaka w Warszawie na Woli, a głównie Dziekana Okręgu Warszawsiego, ks. mitrata Anatola Szydłowskiego, doprowadziły do podłączenia wody miejskiej do kuchni plebanii oraz założenia alarmu w świątyni.
Podczas wizyty w parafii wołomińskiej, Jego Eminencji Wielce Błogosławionego Sawy, Metropolity Warszawskiego i całej Polski w dniu 29.III.2000 r. podjęto decyzję o remoncie. Ks. mitrat Anatol Szydłowski, dziekan okręgu warszawskiego, wraz z proboszczem nadzorowali remont świątyni i pomieszczeń mieszkalnych. Przeprowadzono generalny remont budynku. Wewnątrz świątyni i pomieszczeń mieszkalnych wzmocniono sufity i pokryto je płytami gipsowymi. Wymieniono stolarkę okienną, instalację elektryczną, zainstalowano oświetlenie na zewnątrz budynku. Zlikwidowano kuchnię węglową i zastąpiono ją elektryczną. Zmodernizowano sanitariaty dla wiernych. Doprowadzono wodę miejską i kanalizację. Założono elektryczne ogrzewanie w świątyni. Zainstalowano domofon i położono nowy chodnik wokół budynku parafialnego.
W 2003 roku parafia prawosławna w Wołominie dostąpiła wielkiego zaszczytu. Z błogosławieństwa Jego Eminencji, Wielce Błogosławionego Sawy, Metropolity Warszawskiego i całej Polski, w dniu 13.VIII.2003 roku, wyruszyła I Piesza Pielgrzymka z Warszawy na Świętą Górę Grabarkę. 45-osobową grupę pielgrzymów, po odsłużonym molebniu, pobłogosławił proboszcz parafii św. Jana Klimaka z Warszawy, ks.archimadryta dr Paisjusz (Martyniuk). Pielgrzymkę poprowadzili ks. prot. Adam Misijuk z parafii św. Jana Klimaka na Woli i ks. Jerzy Kulik z Katedry św. Marii Magdaleny w Warszawie. Wymarsz II Pielgrzymki na św. Grabarkę w 2004 r. miał miejsce również z Wołomina pod opieką tych samych duchownych.
Nabożeństwa w parafii śww. App. Piotra i Pawła odbywają się w każdą niedzielę o godz. 9.00.
Proboszcz parafii
Ks. prot. Włodzimierz Kuprjanowicz
Kalendarz Prawosławny 2006 r.